مهربانی فر: تصدی گری حاکمیت و رقابت با رسانه محلی باید مورد بحث قرار گیرد.
سومین نشست تخصصی پیرامون رویداد رج با حضور دکتر حسین مهربانی فر برگزار شد. دکتر حسین مهربانی فر در این نشست به توضیح نسبت حاکمیت با رسانه محلی پرداخت و گفت: در ساختار حاکمیتی و دولتی ما تصدی گری حداکثری وجود دارد. این تصدی گری حوزه های مختلف رسانه، فرهنگ، صنعتی و اقتصادی وجود دارد. دولت یا حاکمیت حق ورود به عرصه های مختلف را برای خود قائل است و این موضوع باعث می شود دولت و حاکمیت به رقیب تشکل های مدنی تبدیل شود. خود این روند به مرور باعث خواهد شد که حاکمیت به جای اینکه تسهیل گری داشته باشد دست به تصدی گری می زند. همین است که ما می بینیم در خیلی از مواقع امر سیاسی بر امر اجتماعی غلبه پیدا می کند. چالشی که این ایراد ایجاد می کند این است که به مرور شبکه ی عظیم تصدی گر حاکمیت بیش از آن که دچار خلاقیت و نوآوری شود دچار تکرار و روزمرهگی و در نتیجه خوردن برچسب های سیاسی و ایدئولوژیک می شود.
وی افزود: در این فضا می بینیم که غالب کنشگران رسانه ای ما در ساحت رسمی در نظریه های اولیه ی ارتباطات گیر کرده اند. نظریه هایی که می توانیم آن ها را نسل اول نظریات ارتباطات بدانیم و در آن ها بیش از آن که معنا را در اذهان انسان ها بدانند آن را در پیام محدود می کنند. این کنشگران به این توجه ندارند که ما امروزه دیگر در یک فرایند مبادله ی معنا هستیم. حتی می توان گفت اکنون ارتباطات در مرحله ی بازتولید معنا می باشد و هر فرد در یک فضا و زمینه ی فرهنگی متفاوتی زیست می کند که خوانش متفاوتی از پیام خواهد داشت اینکه رسانه چقدر به ذهنیت آن فرد نزدیک شده است موضوعیت دارد. اینجاست که بحث رسانه های محلی اهمیت پیدا می کند. وقتی این فهم از ارتباطات وجود نداشته باشد شنیدن صداهای محلی جدی گرفته نمی شود چرا که ما اصلا باور نداریم که معنا در زمینه تولید می شود و در ذهن انسان ها است. ما باید به این سمت برویم که فضا را برای گفت و گو و شنیدن رسانه های محلی ایجاد کنیم.
وی در پایان گفت: ما طرحی برای مشارکت نداریم و چرایی این موضوع به این برمی گردد که شناختی از مسائل زمینه ای نداریم. زمینه ی شکل گیری مسئله از بطن جامعه شکل می گیرد. ما اساسا جامعه را نشنیده ایم. برای اینکه این شناخت حاصل شود باید افراد را به خودآگاهی برسانیم. هویت در مواجهه با یک غیریت شکل می گیرد. زمانی که جامعه ای یکنواخت وجود داشته باشد هویتی شکل نخواهد گرفت. بنابراین ما نیاز به فضای رقابتی، گفت و گو و مشارکت داریم.